گردشگری و معنویت؛ تجلی فرهنگ
مفهوم معنویت به‌مثابۀ بخش غیرمادی و ماهیت اصلی وجود انسان تعبیر می‌شود. بر این اساس انسان به‌عنوان مخلوق آفرینش و به‌جهت ماهیت خداگونگی‌اش، بیهوده بر روی این کرۀ خاکی قرار نگرفته و اهداف ویژه‌ای برایش در نظر گرفته شده است. از این‌رو برای تحقق اهداف آفرینش به حرکت روی آورده و از سفر به‌عنوان منبع و ش...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Nazar research center for Art, Architecture & Urbanism
2025-07-01
|
| Series: | گردشگری فرهنگ |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://www.toc-sj.com/article_225700_8a1c429a213875f5d4a4de04ad86dea4.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | مفهوم معنویت به‌مثابۀ بخش غیرمادی و ماهیت اصلی وجود انسان تعبیر می‌شود. بر این اساس انسان به‌عنوان مخلوق آفرینش و به‌جهت ماهیت خداگونگی‌اش، بیهوده بر روی این کرۀ خاکی قرار نگرفته و اهداف ویژه‌ای برایش در نظر گرفته شده است. از این‌رو برای تحقق اهداف آفرینش به حرکت روی آورده و از سفر به‌عنوان منبع و شیوۀ تحقق هدف تعالی بهره می‌جوید. سفر، مهد شکل‌دهی تمامی طی طریق‌هایی است که انسان را در مسیر کمال گرایی و خودشکوفایی و کسب تجربه قرار می‌دهد. لذا مضامین معنوی از رابطۀ انسان با خویشتن گرفته، تا تعاملات انسانی، ارتباط با محیط پیرامون و در نهایت ارتباط با خالق هستی تجلی می‌یابد. تمامی روابط انسانی در این کرۀ خاکی در بستر فرهنگ رقم می‌خورد. ادراک انسان در ارتباط درونی خویش، از ارزش‌ها و باورها و جهان‌بینی‌اش شکل می‌گیرد و سفر این ادراک را بهبود می‌بخشد، چه بسا آن را تقویت نیز می‌کند. از سوی دیگر، در راستای میل درونی انسانی، که همان نیاز به کشف و شناخت است، که خود ماهیتی معنوی دارد، با سایر انسان‌ها ارتباط برقرار می‌کند و این ارتباط تعاملی بین فرهنگی را رقم می‌زند. انسان از یک جامعه با یک فرهنگ منحصربه‌فرد، در ارتباط با انسانی دیگر با فرهنگ دیگری قرار می‌گیرد که این خود زمینه‌ای از شناخت جدید را ایجاد می‌کند. در این مسیر معنویت تجلی دیگری پیدا می‌کند و این زمینۀ دیگری از ارتباط انسان با محیط پیرامون فرهنگی و طبیعی خویش است. و در نهایت، ارتباط با خالق هستی شکل می‌گیرد، که خود نمونۀ عینی از معنویت است. فضای معنویت در سفر به‌طور قطع متأثر از روابط است، روابطی که از درون فرد با خویشتن خویش آغاز شده و به خویشتن خویش و آفریدگارش باز می‌گردد. معنویت در وجود انسانی است، و چه بسا در محیط فرهنگی، در ارتباط با سایر انسان‌ها در سفر درک می‌شود. انسان برای یافتن معنی وجودی خویش، محیط و چه بسا خالق به سفر روی می‌آورد. البته گاه از این امر آگاه نیست، اما همیشه دلیلی برای حرکت، وی را به‌سوی یک مقصد واداشته است؛ چه آگاه بوده چه ناخودآگاه، وجود معنوی انسانی در طول سفر، و ارتباط با سایر افراد و محیط طبیعی و فرهنگی، به ماهیت روحانی خویش روی آورده و گویی گمشده‌ای را درمی‌یابد.معنویت همان بُعد روحانی وجود انسانی است که دلیل و انگیزۀ بسیاری از فعالیت‌های انسان را دربر می‌گیرد. در این میان شناختن، جستجو کردن، کشف و یافتن همان گمشده‌های انسانی است که سفر بستر مناسبی را برای تحقق آن فراهم کرده است. سفر در بستر فرهنگ و حرکت از یک فرهنگ به‌سوی فرهنگ دیگری، نمونه‌ای از تجلی فرهنگ و یکی از مهمترین گمشده‌های جامعۀ انسانی در راستای تحقق ماهیت معنوی جهان امروز تلقی می‌شود. |
|---|---|
| ISSN: | 2717-2627 2717-2635 |