Lipoatrofia po zastosowaniu długo działającego analogu insuliny glarginy u 32-letniej pacjentki z cukrzycą typu 1

W pracy przedstawiono przypadek 32-letniej pacjentki z rozpoznaną 1,5 roku wcześniej cukrzycą typu 1, która została skierowana przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej na oddział diabetologiczny z powodu niewyrównania cukrzycy i rozległych zaników tkanki podskórnej obu ud. Wczesne objawy lipoatro...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: Renata Wąsikowa, Maria Dziura
Format: Article
Language:English
Published: Termedia Publishing House 2008-03-01
Series:Pediatric Endocrinology, Diabetes and Metabolism
Subjects:
Online Access:http://cornetis.pl/pliki/ED/2008/1/ED_2008_1_61.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:W pracy przedstawiono przypadek 32-letniej pacjentki z rozpoznaną 1,5 roku wcześniej cukrzycą typu 1, która została skierowana przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej na oddział diabetologiczny z powodu niewyrównania cukrzycy i rozległych zaników tkanki podskórnej obu ud. Wczesne objawy lipoatrofii pojawiły się około 1,5-2 miesięcy od włączenia insuliny glarginy, mimo odpowiedniej częstotliwości zmian igieł do wstrzykiwaczy i zmian miejsc wstrzyknięć na obu udach. Wiązało się to z równoczesnym pogorszeniem wyrównania cukrzycy (hiperglikemie między posiłkami i poranne), które pacjentka korygowała dodatkowymi wstrzyknięciami analogu krótko działającego. Wykonane badania dodatkowe potwierdziły typ 1 cukrzycy (C-peptyd 〈0,01 ng/ml) ze współistniejącą niedoczynnością tarczycy w przebiegu choroby Hashimoto. Po zmianie insuliny (Insulatard 2 razy dziennie, Novo Rapid do posiłków) i zmianie miejsca wstrzyknięć (rozpoczęto podawanie w tkankę podskórną ramion i brzucha) uzyskano wyrównanie cukrzycy. W trakcie wizyty kontrolnej po 12 miesiącach cukrzyca była nadal dobrze kontrolowana – HbA1C 6,8%, nie obserwuje się także postępu zmian o charakterze lipoatrofii.
ISSN:2081-237X