تاثیر دو شیوه تمرینی راه رفتن بر عملکرد جسمانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک مرور نظام مند و فراتحلیل مطالعات
هدف:استئوآرتریت زانو (Knee Osteoarthritis; KO) یک بیماری مزمن و شایع است که با درد، محدودیت حرکتی و کاهش عملکرد جسمانی همراه است و احتمالا راه رفتن به جلو و عقب شکل موثری از توانبخشی در استئوآرتریت زانو باشد. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرینی راه رفتن بر عملکرد جسمانی افراد مبتلا به است...
Saved in:
| Main Authors: | , , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Mashhad university of medical Sciences
2024-09-01
|
| Series: | Journal of Paramedical Science and Rehabilitation |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://jpsr.mums.ac.ir/article_24935_5c400581ca1b76c9b485a5e25edbaa2a.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | هدف:استئوآرتریت زانو (Knee Osteoarthritis; KO) یک بیماری مزمن و شایع است که با درد، محدودیت حرکتی و کاهش عملکرد جسمانی همراه است و احتمالا راه رفتن به جلو و عقب شکل موثری از توانبخشی در استئوآرتریت زانو باشد. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرینی راه رفتن بر عملکرد جسمانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل مطالعات بود که در تحقیق حاضر توانایی راه رفتن به عنوان متغیر اصلی در سنجش عملکرد جسمانی افراد در نظر گرفته شد.روش بررسی:از بین مقالات چاپ شده از ژانویه سال 1990 لغایت جولای سال 2024 در زمینه استئوآرتریت زانو و تمرینات مختلف با کلمات کلیدی مرتبطMuscle Strength AND Osteoarthritis AND Pain AND Rehabilitation, Walking OR Walking Speed و تمامی این کلمات در ترکیب با کلمه کلیدی Physical Function، مقالات مرتبط با این موضوع از بانکهای اطلاعاتی Medline/PubMed, Science Direct, Scopus و Web of Science مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، از فلوچارت پریزما برای انجام مراحل تحقیق و به منظور اعتبار هر مطالعه از مقیاس پدرو استفاده گردید.یافته ها:از بین 1515 مطالعه در فراتحلیل حاضر، 20 مطالعه و 69 زیر مطالعه نتایج خود را توسط ابزارهای درد با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری و مقیاس رتبه بندی عددی و عملکرد جسمانی توسط شاخص استاندارد شده آرتریت دانشگاه‌های انتاریوی غربی و مک‌مستر و امتیاز نتیجه آسیب زانو و استئوآرتریت و همچنین ارزیابی قدرت عضلات چهارسر گزارش کرده بودند. اجرای تمرینات راه رفتن به جلو اثر معناداری بر بهبود عملکرد جسمانی در افراد KO داشت (SMD= 1.177, 95% CI= 1.011 – 1.344, P= 0.0001). همچنین، اجرای تمرینات راه رفتن به عقب اثر معناداری بر بهبود عملکرد جسمانی در افراد KO داشت (SMD = 1.578, 95% CI= 1.17 – 1.98, P= 0.0001). به علاوه، سوگیری بین مطالعات و زیرگروه های مربوط به اثر تمرین راه رفتن با استفاده از آزمون های ایگر و بگ مشاهده نشد (0/05<p).نتیجه گیری:نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مداخله تمرینی راه رفتن فارغ از نوع روش تمرینی میتواند عامل مهمی در خصوص بهبود KO باشد (اندازه اثر = 17/21). لذا، تمرینات راه رفتن به جلو و عقب می‌توانند به عنوان بخشی از برنامه توانبخشی برای این بیماران مورد استفاده قرار گیرند. |
|---|---|
| ISSN: | 2322-5238 2345-2730 |