سلول‌های میزبان متاثر در بافت‌های تولید مثلی مردانه و مسیرهای سیگنال‌دهی مرتبط با عفونت SARS-Cov-2

مقاله مروری مقدمه: COVID-19 که توسط ویروس  SARS-CoV-2ایجاد می‌شود، با آسیب به چندین سیستم ارگان مرتبط است. یکی از جنبه‌های قابل توجه این ویروس تأثیر آن بر باروری مردان و دستگاه تناسلی است. هدف ما جهت بررسی اجمالی مسیرهای مولکولی درگیر به منظور پیش‌بینی اثرات ویروس بر سیستم تناسلی مردان، اسپرم‌زا...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: الهام کریمی, دریا سالخورده, مهدیس حکاکی, ایمان شامحمدی, نگین جهانگیری, فاطمه بایگان, بهیه نام آور جهرمی, پگاه موسوی, سید مهدی کلانتر, سودابه ثابتیان فرد جهرمی
Format: Article
Language:fas
Published: Isfahan University of Medical Sciences 2024-06-01
Series:مجله دانشکده پزشکی اصفهان
Subjects:
Online Access:https://jims.mui.ac.ir/article_31234_787dd14d1da497e45f8e5153653b11cd.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:مقاله مروری مقدمه: COVID-19 که توسط ویروس  SARS-CoV-2ایجاد می‌شود، با آسیب به چندین سیستم ارگان مرتبط است. یکی از جنبه‌های قابل توجه این ویروس تأثیر آن بر باروری مردان و دستگاه تناسلی است. هدف ما جهت بررسی اجمالی مسیرهای مولکولی درگیر به منظور پیش‌بینی اثرات ویروس بر سیستم تناسلی مردان، اسپرم‌زایی و پارامترهای مایع منی می‌باشد. روش‌ها: پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed و Scopus (مقالات منتشر شده از سال 2020 تا 2023) برای مطالعاتی که تأثیر کووید-19 را بر مسیرهای مرتبط با سیستم تناسلی مردان در سطح سلولی گزارش می‌کنند، جستجو گردید و 98 مقاله بررسی شد. یافته‌ها: اثرات کووید-19 ممکن است مستقیماً به دلیل حملات ویروس به دستگاه تناسلی مردان ایجاد شود و یا ممکن است به دلیل واکنش بیش از حد نامطلوب پاسخ ایمنی، مانند طوفان سیتوکین‌ها یا کاهش آن‌ها باشد. سیستم رنین-آنژیوتانسین و مسیر سیگنالینگ PI3K/AKT نیز درگیر هستند. تعداد و تحرک اسپرم کاهش می‌یابد، اگرچه تقریباً بهبودی در عرض چند ماه مشاهده شد. برخلاف داروهای مورد استفاده برای درمان کووید-19 که اثرات متناقضی نشان دادند به نظر می‌رسد واکسن‌ها هیچ اثر نامطلوب ملموسی بر باروری مردان ندارند. نتیجه‌گیری: تأثیر SARS-CoV-2 بر باروری و سیستم تولید مثل مردان به دلیل وجود دو عامل میزبان اصلی شامل ACE2 و TMPRSS2 و درگیر شدن مسیرهای مرتبط قابل توجه است. می‌توان به درگیری بالقوه این اندام‌ها و اثرات بعدی آن بر نسل‌های آینده اشاره کرد. درک این فرایند ممکن است سرنخی برای مدیریت اثربخش ارائه دهد.
ISSN:1027-7595
1735-854X