Wiek zębowy i kostny u dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu – doniesienie wstępne
Wprowadzenie: Somatotropinowa niedoczynność przysadki (snp) jest jednym z podstawowych wskazań do terapii hormonem wzrostu. Jedną z charakterystycznych cech tej choroby jest opóźnienie wieku kostnego w stosunku do metrykalnego. Cel pracy: Celem pracy była ocena wieku kostnego i zębowego, a także ana...
Saved in:
| Main Authors: | , , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Termedia Publishing House
2007-12-01
|
| Series: | Pediatric Endocrinology, Diabetes and Metabolism |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://cornetis.pl/pliki/ED/2007/4/ED_2007_4_210.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Wprowadzenie: Somatotropinowa niedoczynność przysadki (snp) jest jednym z podstawowych wskazań do terapii hormonem wzrostu. Jedną z charakterystycznych cech tej choroby jest opóźnienie wieku kostnego w stosunku do metrykalnego. Cel pracy: Celem pracy była ocena wieku kostnego i zębowego, a także analiza stanu uzębienia u dzieci ze zdiagnozowanym niskim wzrostem na tle somatotropinowej niedoczynności przysadki, leczonych hormonem wzrostu, w zależności od czasu trwania terapii. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 25 pacjentów z somatotropinową niedoczynnością przysadki, podzielonych na dwie grupy w zależności od czasu trwania terapii substytucyjnej. Grupę I stanowiło 6 dzieci, u których czas leczenia wynosił mniej niż 1 rok, a grupę II 19 osób (czas terapii był powyżej 1 roku). U wszystkich dzieci wykonano kliniczne badanie ortodontyczne – oceniano rodzaj wady zębowo-zgryzowej oraz przeprowadzono diagnostykę radiologiczną: ortopantomogram i cefalogram. Do oceny wieku zębowego wykorzystano kliniczną metodę Matiegki i Lukaąowej, natomiast do oceny wieku zębowego – metodę radiologiczną Demirjiana. W badaniu wieku kostnego wykorzystano ocenę radiologiczną na podstawie atlasu radiologicznego Greulich-Pyle. W ocenie zdjęć cefalometrycznych wykorzystano analizy Schwarza i Steinera, uwzględniając następujące parametry kątowe SNA, SNB, ANB, kąt żuchwy G. Wyniki: Wady zgryzu w grupie I stanowiły 66,6%, z czego najczęściej występowały wady dotylne – 33,3%, a następnie nadzgryz i zgryzy otwarte – w 16,7% przypadków. W tej grupie u wszystkich badanych rozpoznano wady zębowe. W grupie dzieci leczonych hormonem wzrostu dłużej niż 1 rok (grupa II) zaburzenia zgryzowe stanowiły 86,6%, wady dotylne 46,7%, zgryz krzyżowy i nadzgryz po 13,3%. Ponadto w 66,7% rozpoznano zgryzy otwarte i przodozgryzy. U 33,3% badanych stwierdzono wady zębowe. W obu badanych grupach dominowała II klasa szkieletowa. Ponadto w obu badanych grupach zaobserwowano wzrost kąta G o około 0,3%. Podsumowanie: Dłuższy okres terapii substytucyjnej, a tym samym dłuższy sumarycznie czas działania hormonu, potęguje jego wpływ na kompleks twarzowo-czaszkowy. Wpływ ten jest korzystny i doprowadza do zmniejszenia dysproporcji w wymiarach szczęk, zapobiegając wystąpieniu wad gnatycznych i zgryzowych. |
|---|---|
| ISSN: | 2081-237X |