Književni odgovori na veliku recesiju. (Zlo)upotreba jezika u kapitalističkom “sada”
Rad se bavi književnim odgovorima na Veliku recesiju, posljednju veliku globalnu ekonomsku krizu 2007/2008, oslanjajući se na metodologiju novijih interdisciplinarnih pristupa u proučavanju odnosa ekonomije i književnosti, posebice onih koji ukazuju na fikcionalnu kvalitetu suvremenih ekonomskih pro...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Croatian Philological Society
2024-12-01
|
| Series: | Umjetnost Riječi |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://hrcak.srce.hr/clanak/470429 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Rad se bavi književnim odgovorima na Veliku recesiju, posljednju veliku globalnu ekonomsku krizu 2007/2008, oslanjajući se na metodologiju novijih interdisciplinarnih pristupa u proučavanju odnosa ekonomije i književnosti, posebice onih koji ukazuju na fikcionalnu kvalitetu suvremenih ekonomskih procesa (Berardi 2012; Grgas 2014; Hitchcock 2014 i dr.). U užem fokusu analize nalaze se specifične jezične strategije u književnoj refleksiji krize promotrenoj na dvama predlošcima, jednom iz američke, a drugom iz hrvatske književnosti. Riječ je o "Antologiji Occupy Wall Street poezije" (Boyer i Marinovich, ur. 2011) te poetskoj drami "To nismo mi, to je samo staklo" Ivane Sajko (2011), tekstovima koji proizlaze iz globalne “strukture osjećaja” afektivnog mapiranja krize te koji kritički upućuju na pukotine u suvremenoj ekonomiji iz perspektive specifičnog društvenog znanja književnog teksta. "Antologija Occupy Wall Street poezije" svojevrsna je poetska mapa afekata zaduženosti, traženja “poetske pravde” (Nussbaum 2005) i mogućeg izlaza unutar danih uvjeta dominantnog ekonomskog sistema kao i dominantne imaginativne paradigme. Poetska drama Ivane Sajko jedan je od rijetkih primjera neposrednog i izravnog književnog odgovora na Veliku recesiju u domaćem kontekstu, pri čemu se prekarno stanje zaduženosti i pitanje o budućnosti perspektive nove generacije nalaze u središtu te književne refleksije. Poetska intervencija u jezik ekonomije odlika je i jednog i drugog teksta, pri čemu možemo, po uzoru na promišljanja teoretičara i filozofa Franca “Bifa” Berardija, zaključiti kako je strategija obaju oslobođenje jezika od njegove zaposjednutosti ekonomskim značenjima i nastojanje da se jeziku vrati kreativni, afektivni, društveni i politički potencijal. Oba književna teksta problematiziraju zlouporabu jezika u kapitalistički znakovni ciklus proizvodnje koji jeziku oduzima njegov kreativan i afektivan potencijal za stvaranje društvene solidarnosti. |
|---|---|
| ISSN: | 0503-1583 1849-1693 |