Analyzing and Criticizing the Mulla Sadra’s View about the Cognation of the Cause and Effect

یکی از فروع مهم اصل علیت، قاعدة سنخیت علت و معلول است. توجه فیلسوفان در مباحث مربوط به علیت بیشتر متوجه خود اصل علیت و ضرورت علی ـ معلولی بوده و کمتر به قاعدة سنخیت پرداخته شده است. ملاصدرا در این باره بیش از فیلسوفان پیشین خود به بررسی و کندوکار پرداخته و مطالبی نو را مطابق مبانی نظام فلسفی‌اش عرضه...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: Reza Akbariyan, Hojjatollah Marzani
Format: Article
Language:fas
Published: Razavi University of Islamic Sciences 2012-05-01
Series:آموزه‌‌های فلسفه اسلامي
Online Access:https://ipd.razavi.ac.ir/article_995_c65c932ccd0dd102b300e4b6fc1f6569.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:یکی از فروع مهم اصل علیت، قاعدة سنخیت علت و معلول است. توجه فیلسوفان در مباحث مربوط به علیت بیشتر متوجه خود اصل علیت و ضرورت علی ـ معلولی بوده و کمتر به قاعدة سنخیت پرداخته شده است. ملاصدرا در این باره بیش از فیلسوفان پیشین خود به بررسی و کندوکار پرداخته و مطالبی نو را مطابق مبانی نظام فلسفی‌اش عرضه کرده است.این مقاله با نگاهی تاریخی و تحلیلی به چیستی، تبیین و گسترة قاعدة سنخیت علت و معلول در فلسفة اسلامی و به ویژه حکمت متعالیه و دیدگاههای ملاصدرا پرداخته و در فرجام به این نتیجه رسیده است که سنخیت علت و معلول دو معنای حداقلی و حداکثری دارد. معنای حداقلی بر مبنای نظامهای فلسفی قبل از حکمت متعالیه تبیین می‌شود اما معنای حداکثری با توجه به مبانی خاص حکمت متعالیه چون اصالت وجود و تشکیک وجود تبیین می‌گردد. با این تفکیک آشکار می‌شود بسیاری از مخالفتها با قاعدة سنخیت علت و معلول در حقیقت متوجه معنای حداکثری سنخیت است و معنای حداقلی پذیرفتة بیشتر فیلسوفان است.
ISSN:2251-9386
2783-4026