سرگشتگیِ نشانه‌ها (نگاهی به نشانه‌معناشناسیِ ادبیات: نظریه و روش تحلیلِ گفتمانِ ادبی)
نظریة نشانه‌شناسیِ گریماسی عمدتاً ازطریق نوشتههای دکتر حمیدرضا شعیری به فارسی‌زبانان معرفی شده است. این نظریه پیچیدگیهای خاصِ خود را دارد، اما شیوة معرفیِ این نظریه و مفاهیمِ بنیادین و مبانیِ روش‌شناختیِ آن در حوزة زبان فارسی به‌گونه‌ای بوده است که نه‌تنها به ایضاح این پیچیدگی ها نینجامیده، بلکه...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Institute for Humanities and Cultural Studies (IHCS)
2019-05-01
|
| Series: | پژوهش‌نامۀ انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://criticalstudy.ihcs.ac.ir/article_3994_0355f4625e6f3a5b104bbaba85e45987.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | نظریة نشانه‌شناسیِ گریماسی عمدتاً ازطریق نوشتههای دکتر حمیدرضا شعیری به فارسی‌زبانان معرفی شده است. این نظریه پیچیدگیهای خاصِ خود را دارد، اما شیوة معرفیِ این نظریه و مفاهیمِ بنیادین و مبانیِ روش‌شناختیِ آن در حوزة زبان فارسی به‌گونه‌ای بوده است که نه‌تنها به ایضاح این پیچیدگی ها نینجامیده، بلکه خود بر تعقید و ابهام این حوزه افزوده است. در مقالة حاضر، با تأکید بر آخرین کتاب شعیری در این زمینه، یعنی نشانه‌معناشناسیِ ادبیات: نظریه و روش تحلیل گفتمان ادبی (1395)، نشان داده خواهد شد که مهم‌ترین عوامل ابهام حاکم بر نوشتههای مؤلف درباب نشانه‌شناسیِ گریماسی، عبارتاند از: 1. فقدان نگاه تاریخیِ مؤلف به نظریة نشانه‌شناسی، 2. آشفتگی در تعاریف، تقسیم‌بندی‌ها و کاربرد اصطلاحات، و 3. کاربرد معادلهای فارسیِ نارسا برای اصطلاحات فنیِ نظریة نشانه‌شناسیِ گریماسی. مقاله با این جمعبندی به پایان خواهد رسید که مؤلف کتاب نتوانسته تصویر دقیقی از چگونگیِ کاربرد این نظریه و روش خاصِ آن در حوزة ادبیات به‌دست دهد و مقدماتیترین پرسشهایی که هنگام کاربردِ نظریه و روشی خاص در بررسی و ارزیابیِ متون ادبی سر بر میآورند نه در کتاب موردنقد و نه در هیچ‌یک از دیگر نوشتههای مؤلف پاسخ روشنی نگرفته‌اند. |
|---|---|
| ISSN: | 2383-1650 |