Zespół odpychania tylnego - opis przypadku
Wprowadzenie. Zespół odpychania jest klasycznie opisywany jako częste, ale niezbyt dobrze znane zaburzenie postawy ciała charakteryzowane przez wychylenie w stronę przeciwną do uszkodzonej półkuli mózgu oraz aktywny opór pacjenta na zewnętrzne działania mające na celu przywrócenie mu rzeczywistej po...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
2013-06-01
|
| Series: | Pielęgniarstwo Neurologiczne i Neurochirurgiczne |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://apcz.umk.pl/PNIN/article/view/38949 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Wprowadzenie. Zespół odpychania jest klasycznie opisywany jako częste, ale niezbyt dobrze znane zaburzenie postawy ciała charakteryzowane przez wychylenie w stronę przeciwną do uszkodzonej półkuli mózgu oraz aktywny opór pacjenta na zewnętrzne działania mające na celu przywrócenie mu rzeczywistej pozycji pionowej. Zespół odpychania zdarza się głównie o pacjentów po udarze, jednak zostały również opisane przypadki o odmiennym podłożu. W 2010 roku została przedstawiona koncepcja zespołu odpychania tylnego, definiowana jako zaburzenie postawy ciała w płaszczyźnie strzałkowej z brakiem równowagi, wychyleniem w tył oraz aktywnym oporem pacjenta na ciągniecie lub pchanie w przód. Celem niniejszej pracy jest przybliżenie diagnostyki i terapii mało znanego zespołu odpychania tylnego.
Prezentacja przypadku. Kobieta (67 lat) w 8. tygodniu po udarze niedokrwiennym mózgu, z porażeniem lewostronnym trafiła na oddział w celu wdrożenia rehabilitacji. W 9. tygodniu terapii zdiagnozowano zespół odpychania tylnego. Wdrożona terapia spowodowała, że po 25 sesjach terapeutycznych otrzymano wygaszenie tylnego zespołu odpychania.
Dyskusja. Liczba pacjentów z niezdiagnozowanym lub błędnie zdiagnozowanym zespołem odpychania (bocznego lub tylnego) pozostaje nieznana. Ważna jest znajomość diagnostyki oraz możliwości terapii zespołu odpychania wśród całego personelu medycznego, ze względu na znaczący wpływ zespołu odpychania na efektywność i czas trwania powrotu pacjenta do zdrowia.
Wnioski. Efektywne sposoby terapii zespołu odpychania tylnego są podobne do terapii w zespole odpychania bocznego uwzględniające zmianę płaszczyzny oddziaływań. Duże znaczenie ma prowadzenie dalszych badań nad opisywanym zespołem, zarówno w zakresie jego podstaw neurofizjologicznych, częstotliwości występowania, diagnostyki i terapii. (PNN 2013;2(3):125-129) |
|---|---|
| ISSN: | 2084-8021 2299-0321 |