Masa i funkcja lewej komory serca u dzieci i młodzieży z niedoborem hormonu wzrostu przed leczeniem i po 12 miesiącach leczenia substytucyjnego hormonem wzrostu (rhGH)
Zbadano 25 dzieci (10 dziewcząt i 15 chłopców) w wieku 8,1-16,9 roku (śr. 13,3∓1,8 roku), o wzroście 1,15--1,61 m (śr.1,4∓0,1 m), powierzchni ciała 0,84-1,47 m2 (śr.1,14∓0,18 m2). Po 12 miesiącach terapii rhGH ponownej ocenie poddano 23 dzieci (9 dziewcząt i 14 chłop...
Saved in:
| Main Authors: | , , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Termedia Publishing House
2004-06-01
|
| Series: | Pediatric Endocrinology, Diabetes and Metabolism |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://cornetis.pl/pliki/ED/2004/2/ED_2004_2_75.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Zbadano 25 dzieci (10 dziewcząt i 15 chłopców) w wieku 8,1-16,9 roku (śr. 13,3∓1,8 roku), o wzroście 1,15--1,61 m (śr.1,4∓0,1 m), powierzchni ciała 0,84-1,47 m2 (śr.1,14∓0,18 m2). Po 12 miesiącach terapii rhGH ponownej ocenie poddano 23 dzieci (9 dziewcząt i 14 chłopców). Grupę kontrolną stanowiło 22 zdrowych, szczupłych dzieci (11 dziewcząt i 11 chłopców) w wieku 6,6-16 lat (śr. 12,6∓2,7 roku), o wzroście 1,33- -1,8 m (śr. 1,58∓0,16 m), powierzchni ciała 0,93-1,8 m2 (śr.1,38∓0,3 m2), z wywiadem rodzinnym bez obciążeń miażdżycą i chorobami układu sercowo-naczyniowego.Masę i funkcję LV oceniono za pomocą echokardiografii M-mode i 2 D oraz metody Dopplera z równoległą rejestracją obrazu dwuwymiarowego. Parametry funkcji skurczowej (SF i EF) przed leczeniem u każdego pacjenta mieściły się w zakresie normy. Frakcja skurczowa LV (SF) wynosiła średnio 35,4∓4,5% w grupie badanej i 36,7∓3,9% w grupie kontrolnej. Frakcja wyrzutowa LV (EF) wynosiła średnio 65,1∓5,9% w grupie badanej i 67,9∓6,4% w grupie kontrolnej. Zanotowane różnice nie były istotne statystycznie. Po 1 roku leczenia rhGH SF i EF u każdego z badanych pacjentów mieściły się w zakresie normy. SF wynosiła średnio 35,9∓3,6% w grupie badanej i 36,7∓3,9% w grupie kontrolnej. EF wynosiła średnio 65,7∓4,6% w grupie badanej i 67,9∓6,4% w grupie kontrolnej. Zanotowane różnice nie były istotne statystycznie. SF i EF przed leczeniem i po roku leczenia rhGH nie różniły się. Masa LV indeksowana powierzchnią ciała (LVM/BSA) przed leczeniem wynosiła 68,3∓18,6 g/m2 i nie różniła się istotnie w porównaniu z masą w grupie kontrolnej (68,4∓15,5 g/m2). Masa LV/BSA po 1 roku leczenia rhGH wynosiła 78,2∓14,9 g/m2 i była istotnie wyższa w porównaniu z grupą kontrolną (68,4∓15,5 g/m2). Masa LV/BSA po roku leczenia GH była istotnie wyższa w porównaniu do masy LV/BSA przed leczeniem (78,2∓14,9 g/m2 vs 68,3∓18,6 g/m2, p<0,05). Przed leczeniem stwierdzono istotne wydłużenie parametru IVRT w porównaniu z grupą kontrolną (70,8∓14,2 vs 64,1∓8,5 ms, p<0,05). Pozostałe parametry charakteryzujące funkcję rozkurczową LV nie różniły się znamiennie między grupami. Po 1 roku leczenia rhGH nadal wykazano istotne wydłużenie IVRT w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną (72,3∓9,2 vs 64,1∓8,5 ms, p<0,05) Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie IVRT przed i po włączeniu leczenia rhGH. Wnioski: 1. U dzieci z niedoborem hormonu wzrostu przed leczeniem wykazano istotne wydłużenie czasu rozkurczu izowolumetrycznego (IVRT), co może świadczyć o zaburzeniach funkcji rozkurczowej lewej komory serca. 2. 12-miesięczne substytucyjne leczenie rhGH powoduje istotny wzrost masy lewej komory serca w porównaniu do badania wyjściowego, natomiast czas rozkurczu izowolumetrycznego pozostaje nadal wydłużony. 3. Dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki mózgowej w czasie leczenia rhGH powinny mieć monitorowany układ krążenia w celu śledzenia dynamiki zaburzeń funkcji lewej komory serca. |
|---|---|
| ISSN: | 2081-237X |