بررسی رابطه استعاره و اسطوره در اشعار احمد‌رضا احمدی و منوچهر آتشی با تکیه بر روش‌شناسی ژیلبر دوران

جستار پیشِ‌رو، با تکیه بر روش‌شناسی ژیلبر دوران (Gilbert Durand)، به بررسی رابطة میان استعاره و اسطوره در اشعار دو سرایندة ایرانی، احمدرضا احمدی و منوچهر آتشی، می‌پردازد. از منظر دوران، استعاره، مکانیسم درک و تجربة شناختی است و اسطوره، به‌مثابة نمادی از ناخودآگاهِ جمعی انسان، شناخته می‌شود. وی بر ای...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: رحیم کوشش شبستری, کمال رسولیان, افشین سنایی پورناک
Format: Article
Language:fas
Published: Semnan University 2025-06-01
Series:مطالعات زبانی و بلاغی
Subjects:
Online Access:https://rhetorical.semnan.ac.ir/article_9756_ceec4c404fba49d02a2e9b61563fb7cc.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:جستار پیشِ‌رو، با تکیه بر روش‌شناسی ژیلبر دوران (Gilbert Durand)، به بررسی رابطة میان استعاره و اسطوره در اشعار دو سرایندة ایرانی، احمدرضا احمدی و منوچهر آتشی، می‌پردازد. از منظر دوران، استعاره، مکانیسم درک و تجربة شناختی است و اسطوره، به‌مثابة نمادی از ناخودآگاهِ جمعی انسان، شناخته می‌شود. وی بر این باور است که درک و دریافت هر متنی، مبتنی بر آشکار‌سازی اسطوره‌‌هاست. هدف پژوهش حاضر، این است که برای خوانندگان، تشریح نماید که چه تعداد از سروده‌های دو شاعر مد‌نظر، در حیطة دسته‌بندی و چیدمان صورت‌گرفته بر پایة نگرش دوران، قرار می‌گیرند. بخش ابتدایی تحقیق، به بررسی تعاریف و نظریات مربوط به استعاره و اسطوره می‌پردازد؛ به این معنی که استعاره به درک مفاهیم انتزاعی از طریق مفاهیم ملموس و اسطوره به تفسیر و درک رویدادها و پدیده‌های طبیعی و اجتماعی از منظر نمادین و ناخودآگاهِ آن می‌پردازد. در ادامة پژوهش، با تکیه بر روش توصیفی- ‌تحلیلی به بازنگری و بررسی اشعار دو شاعر یاد‌شده براساس روش‌شناسی دوران و با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای خواهیم پرداخت. هر دو شاعر، از استعاره و اسطوره برای بیان مفاهیم انتزاعی و درک پیچیدگی‌های هستی استفاده کرده‌اند. تحلیل اشعار این دو شاعر، نشان می‌دهد که استفاده از استعاره و اسطوره در سروده‌هایشان، بازتابی از درک آن‌ها از جهان و تلاش برای بیان تجربیات ذهنی و روحیِ خود است. نتایج این پژوهش، حاکی از آن است که استعاره و اسطوره دو مکانیسم درهم‌‌تنیده هستند که در خلق و درک اشعار این دو شاعر نقشی بِسزا ایفا می‌کنند. این دو مفهوم به‌عنوان ابزارهایی بیانی و شناختی، در خدمت شاعران مزبور قرار گرفته‌اند تا آن‌ها را در انتقال تجربیات و حالات درونی‌شان یاری دهند.
ISSN:2008-9570
2717-090X