O czym mówimy, kiedy mówimy o trybach? Kilka uwag na temat italianistycznej terminologii językoznawczej
Punktem wyjścia w niniejszym artykule jest krytyka pojęcia trybu (modo), które w italianistycznej terminologii językoznawczej jest ujmowane w sposób niejednoznaczny, gdyż odnosi się zarówno do zjawisk morfosynktatycznych, jak i semantycznych. Na podstawie analizy artykułów hasłowych w wybranych sło...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | Polish |
| Published: |
Towarzystwo Kultury Języka
2024-11-01
|
| Series: | Poradnik Językowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://www.journals.polon.uw.edu.pl/index.php/pj/article/view/1522 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Punktem wyjścia w niniejszym artykule jest krytyka pojęcia trybu (modo), które w italianistycznej terminologii językoznawczej jest ujmowane w sposób niejednoznaczny, gdyż odnosi się zarówno do zjawisk morfosynktatycznych, jak i semantycznych. Na podstawie analizy artykułów hasłowych w wybranych słownikach oraz gramatyk języka włoskiego można zauważyć, że tryb wyraża stosunek osoby mówiącej do treści propozycjonalnej i że w ramach tej kategorii wyróżnić można tryby niefinitywne (infinito, gerundio, participio) oraz finitywne (indicativo, imperativo, condizionale, congiuntivo). O ile druga grupa ściśle łączy się z modalnością, o tyle nie wiadomo, w jaki sposób miałoby się na nią przekładać użycie form niefinitywnych, np. bezokolicznika. Ostatecznie bowiem wydaje się, że opozycja finitywny – niefinitywny ma raczej charakter morfosyntaktyczny i należy wyraźnie odróżniać ją od kategorii trybu (jako modalności), którą z kolei można przypisywać jedynie formom finitywnym.
|
|---|---|
| ISSN: | 0551-5343 |